Frankrijk · Mar 8, 08:36 PM by Ad van den Ende
Antoine Watteau (1684‑1721)
Een muzikant en drie schetsen van een man
ca. 1714
Watteau tekende altijd, ook als hij een wandeling maakte. Toen hij jong was gebruikte hij rood krijt om snel te kunnen tekenen. Zijn modellen toonden alledaagse poses.
Hij concentreerde zich op de contouren, niet op de gezichten.
Sommige schrijvers bewonderden hem vanwege zijn nieuwe aanpak.
Bebaarde Savoyard
ca 1715-16
Deze Savoyard heeft dezelfde waardigheid als de bedelaars van Rembrandt.
Watteau begon nu met zwart krijt accenten toe de voegen aan zijn tekeningen met rood krijt. Deze zwarte accenten maakten het individu steviger.
Negen studie’s van hoofden
ca. 1716
Dit toont zijn vaardigheid bewegende figuren en veranderende gelaatsuitdrukkingen snel te tekenen.
In dit soort tekeningen gebruikte Watteau drie soorten krijt: rood, zwart en wit, en beige papier.
Daarmee schilderde hij als het ware. Dit maakte hem beroemd. In feite koos hij hier de kant van de
‘Rubensaanhangers’, die kleur kozen, tegenover de ‘Poussinaanhangers’, die aan lijn de voorkeur gaven.
Zittende jonge vrouw
1716-17
Watteau was meer tevreden met zijn tekeningen dan met zijn schilderijen.
Bij zijn overlijden liet hij aan vier vrienden meer dan 4000 tekeningen na.
François Boucher (1703-1770)
In tegenstelling met Watteau tekende Boucher vaak met de pen, vooral in zijn jonge jaren.
Hij heeft veel geleerd van Watteau, maar ook van andere tekenaars.
Verzamelaars hadden veel belangstelling voor zijn tekeningen, daarom maakte hij tekeningen die “af” waren.
Het wonder van de blind geboren bedelaar
ca. 1725-27
De tekening is diagonaal tegen de achtergrond van geweldig grote kolommen: dit motief zien we vaker in de Venetiaanse kunst. Er is meer aandacht voor groepen dan voor individuen.
Een landelijke rust in de open lucht
ca. 1728-31
We zien hier veel golvende lijnen, karakteristiek voor zijn pentekeningen.
We zien ook een driehoek (de drie landarbeiders) en een diagonaal (van rechts midden naar links boven.
Boucher verbleef minstens twee jaar in Rome. Daar had hij minder belangstelling voor de klassieken en de Hoge Renaissance dan voor Barok en de kunstenaar Abraham Bloemaert met diens visie op het landelijke leven.
Jean Honoré Fragonard (1732-1806)
Fragonard kreeg een goede vakopleiding, eerst in Parijs, daarna in Rome, maar werd toch een van de meest spontane tekenaars van de achttiende eeuw.
Charles Natoire, de directeur van de Academie in Rome, spoorde hem aan in de natuur te gaan tekenen. In een paar jaar werd hij een uitstekende landschapstekenaar. Dat zien we in
De grote cypressen van de villa d’Este
1760
In de Salon van Parijs werd deze tekening geroemd vanwege het spontane karakter en de intelligente opzet.
“De grote cypressen is bijna symmetrisch, opgezet rond een enkel verdwijnpunt, en opgebouwd door middel van terugwijkende vlakken van donker-licht-donker-licht. Fragonards krijtlijnen zigzaggen, springen, krullen en rennen binnen deze orde en regelmaat van de ene bladertros naar de andere (…) In de schaduw maken twee kleine figuren, die in de schaduw met elkaar praten, dat de cypressen twaalf tot veertien verdiepingen groot lijken. De cypressen rijzen op als een onweerstaanbare kracht, trillend van het leven dat Fragonard hen gegeven heeft.” (Buser)
Een beschaduwde laan
ca. 1774
Ook hier zien we bomen in een enkel-punt-perspectief. Maar dit is waarschijnlijk geen tekening van wat hij heeft waargenomen, maar wat hij heeft bedacht na veel waarnemingen van de natuur en voorbeelden van de Nederlandse landschapsschilder Ruisdael, die hij zeer bewonderde.
Met behulp van was wist hij subtiele variaties in licht en donker te realiseren.
De kleine figuren doen de bomen heel groot lijken.
Jean-Baptiste Greuze (1725-1805)
De verloren zoon
ca. 1777
Greuze hield zich hier aan de academische discipline zoals een eeuw eerder door Charles le Brun onderwezen over de karakteristiek van menselijke emoties.
Jacques Louis David (1748-1825)
Dit is een van de 21 studies die hij maakte als voorbereiding voor zijn schilderij
Twee studies voor de verdeling van de adelaars
ca. 1808-10
Zoals gewoonlijk tekende hij eerst naaktstudies, die hij daarna “aankleedde”.
De figuur rechts heeft hij overgenomen van Michelangelo’s
Veldslag van Cascina
John Flaxman (1755-1826)
Diomedes werpt zijn speer naar Mars
1702-03Flaxman heeft gewerkt in de keramische fabriek van Josiah Wedgwood. Daar zag hij waarschijnlijk
de Grekse vazenverzameling van Sir William Hamilton. De tekeningen op Griekse vazen hebben weinig diepte, geeen schaduw, en duidelijke contourlijnen.
Op dit artikel kan niet gereageerd worden.