Les 11 Patroklos · Jul 30, 07:49 PM by Ad van den Ende
11A Het verdriet van Patroklos
Lange tijd wonnen de Trojanen het van de Grieken in de oorlog en ze waren al dicht bij de schepen. Achilles bekommerde zich niet om het lot van de Grieken; maar de vriend van Achilles, Patroklos, vergoot vele tranen; want hij had heel erg te doen met de Grieken.
Achilles zei uit medelijden tegen Patroklos: ‘Huil niet zo, Patroklos, als een heel klein meisje! Maar zeg me: wat is de reden van je tranen?’
Patroklos zei – want hij was bereid om te vechten – : ‘De reden van mijn tranen is het vreselijke lot van de Grieken. Want velen van hen sterven, velen zijn gewond. Van jou, Achilles, is Peleus niet de vader en Thetis niet de moeder, Maar de grijsblauwe zee en de harde rotsen brachten jou voort! Maar stuur mij en de soldaten de strijd in; geef mij ook je wapens. Zo zullen de Trojanen misschien denken dat jij, Achilles, weer deelneemt aan de strijd. Zo hoop ik hen van de schepen te verdrijven, voor de Grieken zal dat een adempauze zijn.’
Zo sprak je, Patroklos, heel dom! Want je zou om je eigen dood vragen!
11B Patroklos tegen de Trojanen
Achilles gaf Patroklos als volgt instructies: Áls de Trojanen naar mijn eigen schepen komen, dan zal er een einde zijn aan mijn woede, maar niet eerder! Maar jij, Patroklos, neem mijn wapenen en bekleed je er mee. Ga de soldaten voor in de strijd en verdrijf de Trojanen. Maar luister goed, Patroklos, en wees me niet ongehoorzaam! – want ook vroeger was je altijd een betrouwbare vriend voor me – Verdrijf eerst de Trojanen van de schepen, en kom vervolgens aanstonds terug naar de tenten!’
En Patrokls nam de schitterende wapens van Achilles over en bekleedde zich er mee. Aanstonds trokken Patroklos en de soldaten naar de heftige strijd, en aanstonds joeg hij de Trojanen een grote schrik aan. Toen vluchtten de Trojanen weg van de schepen naar de stad; alleen Hektor wachtte Patroklos op. Patroklos nam de woorden van Achilles helemaal niet ter harte en ging niet terug naar de tenten; want hij verlangde naar een onsterfelijke roem.
11C Het verdriet van Achilles
Antilochos kwam naar Achilles toe en vergoot hete tranen. ‘Achilles, de beste vriend Patroklos is niet meer. Voor zijn dood was Hektor verantwoordelijk, nu heeft hij uw wapens.’
Achilles kreeg een zwarte wolk van verdriet voor zijn ogen. Hij nam veel as en strooide dat over zijn hoofd. De slavinnen van Patroklos kwamen uit de tenten en schreeuwden luidkeels. Want Patroklos was hun altijd welgezind. Ook Achilles nam deel aan het gejammer.
In de onmetelijke zee hoorde Thetis het gejammer. Aanstonds wilde zij de reden van dit gejammer vernemen. Zij kwam dus uit de zee en zei tegen haar zoon het volgende: ‘Mijn kind, wat is de reden van het gejammer?’ Achilles vertelde onder veel tranen aan de godin: ‘Lieve moeder, mijn beste vriend Patroklos is niet meer; en mijn wapens, die Patroklos eerst had, die heeft Hektor (nu)! Het lot van Patroklos is onrechtvaardig en roept om wraak!’
Thetis had medelijden met haar zoon en zei tegen hem: ‘Wacht, mijn kind, want je hebt nu geen wapens! Maar Hefaistos is in staat in één dag nieuwe wapens te maken. Als de wapens klaar zijn, zoek dán je Hektor!’
Op dit artikel kan niet gereageerd worden.