6 Oorlog met de Sabijnen · 6291 dagen geleden by Ad van den Ende
6A Tekort aan vrouwen
In de nieuwe stad wonen nu Romeinen en Romulus regeert er.
Ze zijn echter nog niet tevreden, want er zijn geen vrouwen, en
de buurvolken geven geen vrouwen.
Romulus ziet een verschrikkelijk gevaar. Daarom neemt hij een nieuw besluit.
Hij bereidt grote spelen voor in de nieuwe stad en nodigt veel mensen uit:
vaders en moeders en mooie meisjes.
Er komen veel mensen samen, ook de naburige Sabijnen.
Allen verlangen er naar de nieuwe stad en de spelen te zien.
De spelen beginnen al en allen kijken ingespannen toe;
plotseling grijpen Romeinse jongens de mooie meisjes!
Groot is de verwarring. De Romeinen brengen de meisjes naar (hun) huizen,
de ouders vluchten bedroefd en kwaad weg.
Maar dit is nog niet het eind (van het verhaal)!
6B Verraad
Daarna hebben de vertoornde Sabijnen de oorlog voorbereid: zij verlangen er naar de meisjes terug te krijgen.
Ook Romulus heeft de oorlog voorbereid: hij wil de stad verdedigen, niet verliezen.
Na veel dagen hebben de Sabijnse soldaten de stad nog niet veroverd.
Toen zijn ze door een list aldus in de stad binnen gedrongen.
De Romeinse aanvoerder was Tarpeius; zijn dochter Tarpeia heeft buiten de stad water gezocht. De Sabijnse aanvoerder heeft het meisje benaderd en haar goud
gegeven; zo heeft hij Tarpeia aangezet tot verraad.
Het meisje vraagt een zodanig geschenk: zij verlangt wat de Sabijnen
in hun linkerhad dragen.
Reeds zijn de Sabijnen in de stad. Maar het geschenk is niet wat Tarpeia
gehoopt heeft. De Sabijnen dragen geen gouden ringen,
maar schilden in hun linkerhand;
allen werpen hun schild op Tarpeia en doden het meisje zo.
Dat is de beloning voor verraad!
6C De vrouwen grijpen in
De Sabijnse soldaten hebben al een groot deel van Rome veroverd.
De Romeinen lijden bijna een droevige nederlaag,
maar ze verdedigen zich dapper.
De Sabijnen verwonden en doden Romeinen en de Romeinen (doen hetzelfde bij) de Sabiijnen.
Dan stellen zich vrouwen op tussen de Sabijnen en de Romeinen:
zij willen een eind maken aan het gevecht.
De Sabijnen zijn immers hun vaders, de Romeinen zijn nu hun echtgenoten.
De vrouwen huilen en smeken hun vaders en echtgenoten om vrede.
De woorden en tranen van de vrouwen ontroeren de Sabijnen en Romeinen.
De mannen willen niet meer vechten: zij verlangen niet naar oorlog, maar naar vrede.
Zo hebben de vrouwen de oorlog beëindigd!
