11 of 12 De Familia · 6255 dagen geleden by Ad van den Ende
11A Voor het gerecht
Vervolgens heeft hij Verginia een proces aangedaan. Het meisje was bang en vreesde voor haar leven. Toch komt zij naar de rechtszitting. Wat ziet ze daar? Appius is de rechter! Tijdens de rechtszaak vertelt M. Claudius een verzonnen verhaal: ‘Ik heb veel slavinnen. Een van hen was Verginia, omdat ze in mijn huis als slavin is geboren. Daarna is ze stiekem naar het huis van Verginius overgebracht! Dus is ze niet zijn dochter, maar mijn slavin!’
Deze woorden doen rechter Appius plezier, maar een vonnis vellen was niet geoorloofd omdat vader Verginius afwezig was.
Appius zei tegen Claudius: ‘Volgens de wet is het de vader toegestaan zijn dochter te verdedigen. Daarom wacht ik de komst van Verginius af, maar het is u, Marcus Claudius, geoorloofd het meisje intussen mee naar huis te nemen. Het besluit van Appius beviel de menigte en Verginia echter niet en er dreigde een oproer voor de rechter. Verginia zweeg, want ze dacht dat alles verloren was. Zij wist wat er zou gebeuren. Angstig keek ze naar de menigte.
Plotseling komen Publius Numitorius, de opa van het meisje, en haar verloofde Icilius tussen beide. Iciliius zegt tegen Appius: ‘Vader Verginius heeft zijn dochter aan mij als bruid beloofd. Het is haar niet geoorloofd buten het huis van haar vader te wonen!’ Toen is Appius weliswaar gezwicht voor de boze mensen, maar hij zei: ‘Vandaag moet het meisje vrij zijn! Maar als de vader morgen niet gekomen zal zijn, zal het meisje de slavin van M. Claudius zijn.’
11B Een onverwacht einde
Intussen hebben boodschappers aan vader Verginius bericht wat er was gebeurd.
Hij komt bij het eerste ochtendlicht in Rome aan. Terstond brengt Verginius in rouwkleding onder een menigte vrienden zijn dochter naar het Forum. Allen waren ontroerd. Rechter Appius komt naar voren en wijst, toegevend aan zijn liefde, Verginia terstond aan zijn vriend Claudius toe.
Omdat hij nu aan redding wanhoopt roept Verginius uit: ‘Niet aan u maar aan Icilius heb ik mijn dochter als bruid beloofd en ik heb haar opgevoed voor een huwelijk, niet voor ontucht. Vergeef, Appius, het grote verdriet van haar vader, en sta mij een laatste gesprek met mijn dochter toe.’En Appius geeft de bedroefde vader toestemming ….
De vader brengt zijn dochter naar een nabijgelegen winkel en daar grist hij van de slager een mes weg, doorboort de borst van het meisje en zegt: ‘Alleen op deze manier kan ik jou, mijn dochter, de vrijheid geven!’
Toen omkijkend naar de rechter en met zijn mes zwaaiend riep hij: ‘Met het bloed van mijn dochter, Appius, vervloek ik jou en je hoofd!’
En wat is er met Appius gebeurd? Appius zelf is in de gevangenis gedood.
