Canaletto en Friedrich · Mar 29, 03:35 PM by Ad van den Ende
Antonio da Canal 1697 – 1768
Het Canale Grande gezien vanuit het Westen 1720
Dit is een van de vroegst bewaard gebleven schilderijen van Canaletto.
De Doge bezoekt de San Rocco
1735
Ieder jaar bezocht de Doge van Venetië de kerk van San Rocco op 16 augustus, de naamdag van de heilige Rochus, ter herinnering aan het feit dat hij de mensen in 1575 – 1576 van de pest had bevrijd.
De terugkeer van de Bucintoro naar de Molo op Hemelvaartsdag 1730
Het huwelijk met de zee was een van de grootste festivals; het werd ieder jaar op Hemelvaartsdag gevierd. De Doge werd dan naar het Lido geroeid, en wierp daar een gouden ring in zee, als symbool van het huwelijk van Venetië met de zee.
De Theems en de City van Londen
1747
Ieder jaar bezochten veel Engelsen Venetië, als onderdeel van de Grand Tour. Velen kochten schilderijen van Canaletto, of copiën daarvan. Canaletto werd ook naar Engeland uitgenodigd. Dit gezicht op de Theems is even ruimtelijk als dat op de Canale Grande, maar de activiteit op het water is aanzienlijk minder hectisch.
Londen: Whitehall en de Privy Garden
1747
Hier zien we White Hall en wat later Trafalgar Square zou worden. Dit is een van Canaletto’s mooiste in Engeland gemaakte schilderijen.
Londen: Ranelagh; het interieur van de Rotonda 1754
De Rotonda was het middelpunt van de tuinen van Ranelagh. Hier kwamen de mensen bij elkaar die ontspanning zochten.
Old Walton Bridge 1754
Dit was misschien wel de fraaiste brug over de Theems.
Dit was een “capricioso” of “gril”. In werkelijkheid stonden de paarden voor de San Marco; hier staan ze voor het Dogenpaleis, op denkbeeldige voetstukken.
Caspar David Friedrich 1774 – 1840
RuÏne van een Abdij in een eikenbos
1810
Friedrich was, zoals hij zelf zei, gebiologeerd door “dood, vergankelijkheid en het graf”. Hier zien we monniken die een doodskist naar de ruïne van een middeleeuwse abdij dragen.
Friedrich schreef: “Ik moet alleen blijven om de natuur volledig te kunnen beschouwen en te voelen.”
Krijtrotsen op het eiland Rügen 1819
Deze rotsen bezochten Friedrich en zijn vrouw tijdens hun huwelijksreis.
Landelijk tafereel in de ochtend 1822
De boom symboliseert Friedrichs eenzaamheid.
De avondscène roept stilte op.
De poolzee 1824
Een schip is gekraakt door het ijs. Symbool van vergankelijkheid?
De Watzmann 1824 – 1825
Een Alpenlandschap. Wellicht nageschilderd van een waterverftekening van een leerling.
De levensfasen
ca. 1835
We zien mensen in drie levensfasen: rechts de jeugd, in het midden een man van middelbare leeftijd, links een oude man met een stok. We zien ook schepen op verschillende afstanden van het einddoel van hun reis. Het grootste schip heeft zijn einddoel nageoeg bereikt. Op twee manieren benadrukt Friedrich de eindigheid van alles.
Op dit artikel kan niet gereageerd worden.