De sterrenlezer · 5861 dagen geleden by Ad van den Ende
Ἀστρολόγος ἐξιὼν ἑκάστοτε ἑσπέρας
Een sterrenlezer die een wandeling maakte elke avond
ἔθος εἶχε τοὺς ἀστέρας ἐπισκοπῆσαι·
had de gewoonte naar de sterren te kijken.
καὶ δή ποτε περιιὼν εἰς τὸ προάστειον,
Toen hij op een keer wandelde in de omgeving van de stad
καὶ τὸν νοῦν ὅλον ἔχων ἐν τῶι οὐρανῶι,
en zijn gedachten helemaal had bij de hemel,
ἔλαθε καταπεσὼν εἰς φρέαρ.
zag hij een put niet en viel er in.
Ὀδυρομένου δὲ αὐτοῦ καὶ βοῶντος,
Toen hij jammerde en (om hulp) riep
παριών τις ὡς ἤκουσε στεναγμῶν,
kwam er iemand aan toen die (hem) hoorde klagen,
προσελθὼν καὶ μαθὼν τὰ συμβεβηκότα,
en dichterbij komend en merkend wat er aan de hand was,
ἔφη πρὸς αὐτόν· «ὦ οὗτος,
zei hij tegen hem: “Hé, jij daar,
σὺ τὰ ἐν οὐρανῶι βλέπειν περώμενος τὰ ἐπὶ τῆς γῆς οὐχ ὁρᾶις;»
jij die je inspant de (dingen) in de hemel te zien, die op de aarde zie je niet.”
Τῶι λόγωι τούτωι χρήσαιο ἄν τις πρὸς ἐκείνους τῶν ἀνθρώπων,
Deze fabel zou je toe kunnen passen bij iemand van die mensen
οἳ παραδόξως ἀλαζονεύοντες οὐδὲ τὰ κοινὰ τοῖς ἀνθρώποις
die ongelooflijk opscheppen maar niet de gewone dingen voor de mensen
ἐπιτελεῖν δύνανται.
tot een goed einde brengen kunnen.
