Een maaltijd met en zonder vrouwen · 2719 dagen geleden by Ad van den Ende
(Na Panonië te hebben onderworpen stuurt Darius gezanten naar koning Amyntas van Makedonia om van hem “aarde en water” te eisen als teken van onderwerping.)
XVIII. [1] οἱ ὦν Πέρσαι οἱ πεμφθέντες οὗτοι
Deze Perzen die gezonden waren
παρὰ τὸν Ἀμύντην ὡς ἀπίκοντο,
naar Amyntas, toen zij aangekomen waren,
αἴτεον ἐλθόντες ἐς ὄψιν τὴν Ἀμύντεω
vroegen, gekomen zijnde in de aanblik van Amyntas,
Δαρείῳ βασιλέι γῆν τε καὶ ὕδωρ.
Voor koning Darius aarde en water.
ὁ δὲ ταῦτά τε ἐδίδου
Hij gaf die dingen.
καὶ σφεας ἐπὶ ξείνια καλέει,
En hij nodigde hen uit voor een maaltijd.
παρασκευασάμενος δὲ δεῖπνον μεγαλοπρεπὲς
na een grootse maaltijd te hebben laten klaarmaken
ἐδέκετο τοὺς Πέρσας φιλοφρόνως.
Ontving hij de Perzen vriendelijk.
[2] ὡς δὲ ἀπὸ δείπνου ἐγένοντο,
En toen ze klaar waren met eten,
διαπίνοντες εἶπαν οἱ Πέρσαι τάδε.
Doorgaande met drinken zeiden de Perzen dit:
«ξεῖνε Μακεδών, ἡμῖν νόμος ἐστὶ
“Makedonische gastheer, bij ons is het de gewoonte
τοῖσι Πέρσῃσι,
bij de Perzen,
ἐπεὰν δεῖπνον προτιθώμεθα μέγα,
wanneer wij een grote maaltijd voorzetten
τότε καὶ τὰς παλλακὰς
dat dan ook de bijvrouwen
καὶ τὰς κουριδίας γυναῖκας
en de wettige vrouwen
ἐσάγεσθαι παρέδρους.
Naar binnen worden gebracht als tafelgenotes.
σύ νυν, ἐπεί περ προθύμως μὲν ἐδέξαο
U nu, omdat u ons zeer gastvrij hebt ontvangen,
μεγάλως δὲ ξεινίζεις,
en groots onthaalt,
διδοῖς δὲ βασιλέι Δαρείῳ γῆν τε καὶ ὕδωρ,
en geeft aan koning Darius aarde en water
ἕπεο νόμῳ τῷ ἡμετέρῳ.»
volg onze gewoonte.”
[3] εἶπε πρὸς ταῦτα Ἀμύντης
Daarop zei Amyntas:
«ὦ Πέρσαι, νόμος μὲν ἡμῖν γε ἐστὶ οὐκ οὗτος,
“Perzen, de gewoonte bij ons is niet zo,
ἀλλὰ κεχωρίσθαι ἄνδρας γυναικῶν·
maar (zo dat) gescheiden zijn mannen van vrouwen.
ἐπείτε δὲ ὑμεῖς ἐόντες δεσπόται
Maar omdat jullie, zijnde (onze) heersers,
προσχρηίζετε τούτων,
daarbij verlangen (iets) van die dingen
παρέσται ὑμῖν καὶ ταῦτα.»
zullen voor jullie aanwezig zijn ook die dingen.”
εἴπας τοσαῦτα
Nadat hij slechts dit had gezegd
ὁ Ἀμύντης μετεπέμπετο τὰς γυναῖκας·
liet Amyntas de vrouwen komen;
αἳ δ᾽ ἐπείτε καλεόμεναι ἦλθον,
nadat zij geroepen waren kwamen zij;
ἐπεξῆς ἀντίαι ἵζοντο τοῖσι Πέρσῃσι.
Op een rij gingen ze zitten tegenover de Perzen.
[4] ἐνθαῦτα οἱ Πέρσαι ἰδόμενοι γυναῖκας εὐμόρφους
Toen de Perzen gezien hadden (de) mooie vrouwen
ἔλεγον πρὸς Ἀμύντην
zeiden ze tegen Amyntas
φάμενοι τὸ ποιηθὲν τοῦτο οὐδὲν εἶναι σοφόν·
zeggend dat dat gedane geenszins verstandig was.
κρέσσον γὰρ εἶναι ἀρχῆθεν μὴ ἐλθεῖν τὰς γυναῖκας
Want dat het beter was dat de vrouwen helemaal niet kwamen
ἢ ἐλθούσας καὶ μὴ παριζομένας
dan dat zij, gekomen zijnde, niet naast hen gezeten
ἀντίας ἵζεσθαι
Tegenover hen gingen zitten
ἀλγηδόνας σφίσι ὀφθαλμῶν.
als een kwelling voor hen van de ogen.
[5] ἀναγκαζόμενος δὲ ὁ Ἀμύντης ἐκέλευε παρίζειν·
Gedwongen wordend beval Amyntas naast hen te gaan zitten;
πειθομενέων δὲ τῶν γυναικῶν
toen de vrouwen gehoorzaamden
αὐτίκα οἱ Πέρσαι μαστῶν τε ἅπτοντο
wilden de Perzen meteen hun borsten aanraken;
οἷα πλεόνως οἰνωμένοι,
omdat zij bijzonder dronken waren,
καί κού τις καὶ φιλέειν ἐπειρᾶτο.
En soms probeerde iemand ook te kussen.
XIX. [1] Ἀμύντης μὲν δὴ ταῦτα ὁρέων
Amyntas, dat ziende,
ἀτρέμας εἶχε, καίπερ δυσφορέων,
hield zich rustig, ook al ergerde hij zich,
οἷα ὑπερδειμαίνων τοὺς Πέρσας·
omdat hij erg bang was voor de Perzen.
Ἀλέξανδρος δὲ ὁ Ἀμύντεω
Alexander, de zoon van Amyntas,
παρεών τε καὶ ὁρέων ταῦτα,
die aanwezig was en dat zag,
ἅτε νέος τε ἐὼν καὶ κακῶν ἀπαθής,
immers jong zijnde en met kwaad niet bekend,
οὐδαμῶς ἔτι κατέχειν οἷος τε ἦν,
was geenszins nog om zich te beheersen in staat,
ὥστε δὲ βαρέως φέρων
omdat hij woedend was.
εἶπε πρὸς Ἀμύντην τάδε.
Hij zei tegen Amyntas het volgende:
«ὦ πάτερ, σὺ μὲν εἶκε τῇ ἡλικίῃ
“Vader, u moet wijken voor uw leeftijd;
ἀπιών τε ἀναπαύεο,
weggaande moet u rust nemen,
μηδὲ λιπάρεε τῇ πόσι·
en blijf niet bij het drinkgelag.
ἐγὼ δὲ προσμένων αὐτοῦ τῇδε
Ik er bij blijvend ter plaatse hier
πάντα τὰ ἐπιτήδεα παρέξω τοῖσι ξείνοισι.»
zal al het nodige verschaffen aan de gasten.”
[2] πρὸς ταῦτα συνιεὶς Ἀμύντης
Daarop zei Amyntas, begrijpend
ὅτι νεώτερα πρήγματα πρήσσειν μέλλοι
dat hij nieuwere dingen van plan was te doen,
ὁ Ἀλέξανδρος, λέγει
Alexander:
«ὦ παῖ, σχεδὸν γάρ σευ ἀνακαιομένου
“Jongen, immers ongeveer, nu jij zo boos wordt,
συνίημι τοὺς λόγους, ὅτι ἐθέλεις
begrijp ik je woorden, dat je wilt,
ἐμὲ ἐκπέμψας ποιέειν τι νεώτερον·
mij weggestuurd hebbend, iets nieuws doen;
ἐγὼ ὦν σευ χρηίζω μηδὲν νεοχμῶσαι
ik vraag je dus niets kwaads te doen
κατ᾽ ἄνδρας τούτους,
tegen die mannen.
ἵνα μὴ ἐξεργάσῃ ἡμέας,
opdat je ons niet te gronde richt,
ἀλλὰ ἀνέχευ
maar verdraag het,
ὁρέων τὰ ποιεύμενα·
ziende de dingen die gedaan worden;
ἀμφὶ δὲ ἀπόδῳ τῇ ἐμῇ
wat betreft mijn vertrek
πείσομαί τοι.»
zal ik je gehoorzamen.“
XX. [1] ὡς δὲ ὁ Ἀμύντης χρηίσας τούτων οἰχώκεε,
Toen Amyntas, na dat gevraagd te hebben, weg was gegaan,
λέγει ὁ Ἀλέξανδρος πρὸς τοὺς Πέρσας
zei Alexander tegen de Perzen:
«γυναικῶν τουτέων, ὦ ξεῖνοι,
Van die vrouwen, gasten,
ἔστι ὑμῖν πολλὴ εὐπετείη,
is voor u veel vrije beschikking,
καὶ εἰ πάσῃσι βούλεσθε μίσγεσθαι
zowel als julle willen met allen seks te hebben
καὶ ὁκόσῃσι ὦν αὐτέων.
Als met zo velen (als jullie willen) van hen.
[2] τούτου μὲν πέρι αὐτοὶ ἀποσημανέετε·
Daar over zullen jullie zelf je wens kenbaar maken.
νῦν δέ, σχεδὸν γὰρ ἤδη
Maar nu, want bijna al
τῆς κοίτης ὥρη προσέρχεται ὑμῖν
nadert het uur van het slapen voor jullie,
καὶ καλῶς ἔχοντας ὑμέας
en dat jullie in een goede stemming zijn
ὁρῶ μέθης,
zie ik, vanwege het vele drinken,
γυναῖκας ταύτας, εἰ ὑμῖν φίλον ἐστί,
die vrouwen, als het u welgevallig is,
ἄπετε λούσασθαι,
laat hen gaan om zich te wassen,
λουσαμένας δὲ
en nadat zij zich hebben gewassen
ὀπίσω προσδέκεσθε.»
moeten jullie hen weer ontvangen.”
[3] εἴπας ταῦτα,
Nadat hij dat had gezegd
συνέπαινοι γὰρ ἦσαν οἱ Πέρσαι,
want de Perzen waren het er mee eens,
γυναῖκας μὲν ἐξελθούσας ἀπέπεμπε
stuurde hij de vrouwen, die weg waren gegaan,
ἐς τὴν γυναικηίην,
naar het vrouwenverblijf,
αὐτὸς δὲ ὁ Ἀλέξανδρος
maar Alexander zelf.
ἴσους τῇσι γυναιξὶ ἀριθμὸν ἄνδρας λειογενείους
na mannen met gladde kin gelijk aan de vrouwen in aantal
τῇ τῶν γυναικῶν ἐσθῆτι σκευάσας
in de kleding van vrouwen te hebben gestoken
καὶ ἐγχειρίδια δοὺς ἦγε ἔσω,
en dolken te hebben gegeven, bracht hij hen binnen;
παράγων δὲ τούτους
terwijl hij hen naar binnen bracht
ἔλεγε τοῖσι Πέρσῃσι τάδε.
Zei hij tegen de Perzen dit:
[4] «ὦ Πέρσαι,
“Perzen,
οἴκατε πανδαισίῃ τελέῃ
Het lijkt mij dat jullie met een volmaakte feestmaaltijd
ἱστιῆσθαι·
onthaald zijn.
τά τε γὰρ ἄλλα ὅσα εἴχομεν,
Want de andere dingen, zoveel als wij hebben,
καὶ πρὸς τὰ οἷά τε ἦν
en bovendien die dingen waarvan het mogelijk was
ἐξευρόντας παρέχειν,
na ze gevonden te hebben te verschaffen,
πάντα ὑμῖν πάρεστι,
dat alles is voor jullie aanwezig,
καὶ δὴ καὶ τόδε τὸ πάντων μέγιστον,
en in het bijzonder dat wat van alles het grootste is:
τάς τε ἑωυτῶν μητέρας
onze eigen moeders
καὶ τὰς ἀδελφεὰς ἐπιδαψιλευόμεθα ὑμῖν,
en onze zussen schenken wij nog daarbij aan jullie.
ὡς παντελέως μάθητε
Opdat jullie volledig beseffen
τιμώμενοι πρὸς ἡμέων
dat jullie geëerd worden door ons
τῶν περ ἐστὲ ἄξιοι,
juist daarin waarin jullie dat waardig zijn;
πρὸς δὲ καὶ βασιλέι
bericht bovendien ook aan de koning
τῷ πέμψαντι ἀπαγγείλητε
die jullie gezonden heeft
ὡς ἀνὴρ Ἕλλην
dat een Griekse man,
Μακεδόνων ὕπαρχος
stadhouder van de Makedoniërs
εὖ ὑμέας ἐδέξατο
jullie goed heeft onthaald
καὶ τραπέζῃ καὶ κοίτῃ.»
zowel aan tafel als in bed.”
[5] ταῦτα εἴπας ὁ Ἀλέξανδρος
Toen Alexander dat gezegd had
παρίζει Πέρσῃ ἀνδρὶ
deed hij zitten naast een Perzische man
ἄνδρα Μακεδόνα ὡς γυναῖκα τῷ λόγῳ·
een Makedonische man als een vrouw zogenaamd;
οἳ δέ, ἐπείτε σφέων οἱ Πέρσαι ψαύειν ἐπειρῶντο,
en zij, toen de Perzen hen probeerden aan te raken,
διεργάζοντο αὐτούς.
doodden hen.
(Koning Darius stuurde mensen om deze zaak uit te zoeken. Alexander slaagde er in hen om te kopen, zodat de zaak in de doofpot verdween.)
Een handig meisje · 2719 dagen geleden by Ad van den Ende
Herodotus V 12b-13
(Het volgende voorval brengt koning Darius op het idee om zijn bevelhebber Megabazos opdracht te geven de Paioniërs, die in Europa woonden, te onderwerpen en naar Azië over te brengen.)
ἦν Πίγρης καὶ Μαντύης ἄνδρες Παίονες,
Er waren Pigres en Mantues, Paionische mannen,
οἳ ἐπείτε Δαρεῖος διέβη ἐς τὴν Ἀσίην,
die, nadat Darius was overgestoken naar Azië,
αὐτοὶ ἐθέλοντες Παιόνων τυραννεύειν
zelf willend over de Paioniërs heersen,
ἀπικνέονται ἐς Σάρδις,
aankwamen in Sardes,
ἅμα ἀγόμενοι ἀδελφεὴν
met zich meebrengend een zus,
μεγάλην τε καὶ εὐειδέα.
Groot en “goodlooking”.
[2] φυλάξαντες δὲ Δαρεῖον
Afgewacht hebbend dat Darius
προκατιζόμενον ἐς τὸ προάστειον
zitting hield in de voorstad
τὸ τῶν Λυδῶν ἐποίησαν τοιόνδε·
van de Lydiërs deden het volgende.
σκευάσαντες τὴν ἀδελφεὴν ὡς εἶχον ἄριστα,
gereedgemaakt hebbend hun zus zo goed als zij konden,
ἐπ᾽ ὕδωρ ἔπεμπον
stuurden zij haar naar het water,
ἄγγος ἐπὶ τῇ κεφαλῇ ἔχουσαν
een kruik op het hoofd dragend
καὶ ἐκ τοῦ βραχίονος ἵππον ἐπέλκουσαν
en aan haar arm een paard meevoerend
καὶ κλώθουσαν λίνον.
En vlas spinnend.
[3] ὡς δὲ παρεξήιε ἡ γυνή,
Toen de vrouw voorbijging
ἐπιμελὲς τῷ Δαρείῳ ἐγένετο·
trok zij de aandacht van Darus.
οὔτε γὰρ Περσικὰ ἦν οὔτε Λύδια
Want het was noch Perzisch noch Lydisch,
τὰ ποιεύμενα ἐκ τῆς γυναικός,
de dingen die gedaan werden door de vrouw,
οὔτε πρὸς τῶν ἐκ τῆς Ἀσίης οὐδαμῶν.
Noch passend bij iemand uit (Klein-)Azië;
ἐπιμελὲς δὲ ὥς οἱ ἐγένετο,
Toen ze bij hem de aandacht trok
τῶν δορυφόρων τινὰς πέμπει
zond hij enkele van de lansdragers,
κελεύων φυλάξαι
hun bevelend er op toe te zien
ὅ τι χρήσεταιτῷ ἵππῳ ἡ γυνή.
Wat ze zou doen met het paard, de vrouw.
[4] οἳ μὲν δὴ ὄπισθε εἵποντο·
Zij gingen dus achter haar aan.
ἣ δὲ ἐπείτε ἀπίκετο ἐπὶ τὸν ποταμόν,
Toenzij aankwam bij de rivier
ἦρσε τὸν ἵππον,
liet zij het paard drinken,
ἄρσασα δὲ καὶ τὸ ἄγγος
en na het gedrenkt te hebben en de kruik
τοῦ ὕδατος ἐμπλησαμένη
met water te hebben gevuld
τὴν αὐτὴν ὁδὸν παρεξήιε,
ging zij langs dezelfde weg,
φέρουσα τὸ ὕδωρ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς
dragend het water op haar hoofd
καὶ ἐπέλκουσα ἐκ τοῦ βραχίονος τὸν ἵππον
en meevoerend aan haar arm het paard
καὶ στρέφουσα τὸν ἄτρακτον.
En draaiend de weefspoel.
XIII. [1] θωμάζων δὲ ὁ Δαρεῖος τά τε ἤκουσε
Zich verbazend over wat hij hoorde
ἐκ τῶν κατασκόπων καὶ τὰ αὐτὸς ὥρα,
van de verspieders en over wat hij zelf zag,
ἄγειν αὐτὴν ἐκέλευε ἑωυτῷ ἐς ὄψιν.
Beval hij haar te brengen voor zijn aangezicht.
ὡς δὲ ἄχθη, παρῆσαν καὶ οἱ ἀδελφεοὶ αὐτῆς
En toen zij gebracht was waren ook haar broers aanwezig,
οὔ κῃ πρόσω σκοπιὴν ἔχοντες τούτων.
Niet ergens ver weg in de gaten houdend die dingen.
εἰρωτῶντος δὲ τοῦ Δαρείου ὁποδαπὴ εἴη,
Toen Darius vroeg uit welk land zij was
ἔφασαν οἱ νεηνίσκοι εἶναι Παίονες
zeiden de jongemannen dat zij Paioniërs waren
καὶ ἐκείνην εἶναι σφέων ἀδελφεήν.
En dat zij hun zus was.
[2] ὃ δ᾽ ἀμείβετο, τίνες δὲ οἱ Παίονες ἄνθρωποι εἰσὶ
Hij vroeg wat de Paioners voor mensen waren
καὶ κοῦ γῆς οἰκημένοι,
en waar op aarde woonachtig,
καὶ τί κεῖνοι ἐθέλοντες ἔλθοιεν ἐς Σάρδις.
En wat zij willende waren gekomen naar Sardes.
οἳ δέ οἱ ἔφραζον ὡς ἔλθοιεν
Zij vertelden hem dat zij gekomen waren
μὲν ἐκείνῳ δώσοντες σφέας αὐτούς,
om aan hem aan te bieden zich zelf,
εἴη δὲ ἡ Παιονίη ἐπὶ τῷ Στρυμόνι ποταμῷ
en dat Paionië was bij de Strymon rivier
πεπολισμένη,
in steden gevestigd,
ὁ δὲ Στρυμὼν οὐ πρόσω τοῦ Ἑλλησπόντου,
en dat de Strymon niet ver van de Hellespont was,
εἴησαν δὲ Τευκρῶν τῶν ἐκ Τροίης ἄποικοι.
En dat zij kolonisten waren van de Teukriërs uit Troje.
[3] οἳ μὲν δὴ ταῦτα ἕκαστα ἔλεγον,
Zij vertelden dat alles (in detail),
ὁ δὲ εἰρώτα εἰ καὶ πᾶσαι αὐτόθι αἱ γυναῖκες
en hij vroeg of ook al de vrouwen daar
εἴησαν οὕτω ἐργάτιδες.
zo ijverig waren.
οἳ δὲ καὶ τοῦτο ἔφασαν προθύμως
Zij zijden gretig dat ook dat
οὕτω ἔχειν·
zo was.
αὐτοῦ γὰρ ὦν τούτου εἵνεκα καὶ ἐποιέετο.
Immers juist daarom werd het gedaan.
Morisot en Renoir · 2771 dagen geleden by Ad van den Ende
Berthe Morisot 1841 – 1895
Haven van Lorient 1869
De wieg 1872
Zicht op Parijs vanaf het Trocadero 1872
Op vlinderjacht 1874
Een zomerdag 1879
Manet en zijn dochter in Bougival 1881
Pierre-Auguste Renoir 1841 – 1919
La Grenouillère 1869
Dit was een van Renoirs eerste werken in de nieuwe impressionistische stijl. Het hing op de eerste impressionistische tentoonstellingen, in 1874.
Al spoedig hierna maakte Renoir schilderijen in een “hardere” stijl, met name “Dans in de stad” en “De paraplu’s”
Dans in de stad 1883
In 1883 kreeg Renoir de opdracht een aantal schilderijen te maken waarop de verschillen tussen stad en platteland werden weergegeven. De koele kleuren, onpersoonlijke omgeving en elegante kleding geven een indruk van de mondaine wereld van de gegoede Parijzenaars.
De paraplu’s 1881 – 1885
De Loge 1874
Het model is gekleed als een welgestelde dame in de opera. Met de opbrengst kon Renoir zijn huurschuld betalen.
De Seine bij Asnières ca. 1879
De zonnige afbeeldingen van de rivier de Seine waren geliefde onderwerpen voor de impressionisten. De contrasterende kleuren, oranje-geel voor de boot en blauw voor het water, vergroten de levendigheid van de voorstelling.
Dit beroemde schilderij geeft de ontspannen sfeer van een ideale Franse zondag weer. De luifel filtert het zonlicht.
Vruchten uit de Midi 1881
Rode paprika’s, blauw-paarse aubergines en geel-groene citroenen zorgen voor een prachtige kleuren-combinatie.
Baadster 1888
“Ik vond het belangrijk om naakten altijd te schilderen alsof het prachtige vruchten zijn.” zei hij.
Caillebotte en Cassatt · 2774 dagen geleden by Ad van den Ende
Gustave Caillebotte 1848 – 1984
Zijn vader was een rijke textielhandelaar, dus Gustave kon zich geheel aan de schilderkunst wijden. Toen de Salon zijn werk afwees zocht hij contact met de impressionisten. Dat was een hechte groep; de meesten waren heel arm. Gustave ondersteunde hen, rechtstreeks en door veel te betalen voor hun schilderijen. Hij realiseerde de synthese russen het realisme en het impressionisme door zijn eigen visie te geven op het nieuwe stedelijke landschap van Parijs.
De parketschavers 1875
De Europabrug 1876
Een regenachtige dag 1877
Mary Cassatt 1844 – 1926
Mary Cassatt kon zich in het conservatieve Amerika niet ontplooien als vrouwelijke schilder. Zij verhuisde naar Parijs. Toen haar werk door de conservatieve Salon werd afgewezen, raadde Edgar Degas haar aan zich aan te sluiten bij de impressionisten. Zij steunde hen financieel, rechtstreeks en door hun schilderijen te verkopen aan haar rijke Amerikaanse vrienden.
Lydia in een loge 1879
In de Opera 1879
Thee om vijf uur 1880
In de omibus 1891
Het boottochtje 1893 – 1894
REALISME · 2775 dagen geleden by Ad van den Ende
Wikipedia over realisme in de schilderkunst (ingekort): “Halverwege de 19e eeuw rees er bij diverse schilders verzet tegen de afstandelijke stijl van het classicisme en de overdreven stijl van de romantiek. Het realisme beeldde alledaagse gebeurtenissen af….”
Constable en Bonheur · 2776 dagen geleden by Ad van den Ende
John Constable 1776 – 1837
John Constable was een Engelse landschapsschilder. Hij was vooral geïnteresseerd in lichteffecten en wolkenluchten. Hierbij haalde hij inspiratie uit de Nederlandse schilderkunst uit de Gouden Eeuw, met name bij Jacob van Ruysdael. Hij probeerde de natuur zo waarheidsgetrouw mogelijk af te beelden. Later in zijn carrière ging hij in de open lucht schilderen. Zijn weergave van de natuur zorgt ervoor dat hij wordt gezien als een belangrijke voorloper van het Realisme. Constable rebelleerde tegen de opvatting die kunstenaars leerde hun verbeelding te gebruiken om hun schilderijen te maken in plaats van naar de natuur zelf te kijken. (Bron: Wikipedia)
Boerderij in het dal
1820
Rosa Bonheur 1822 – 1899
Rosa Bonheur, George Sand en Sara Bernhardt worden beschouwd als voorlopers van het feminisme. Rosa Bonheur werd in 1859 als eerste vrouw bevorderd tot Officier in het Legioen van Eer. Zij verwierf internationale faam.
Haar vader bracht haar al jong liefde bij voor de natuur, en met name voor dieren. Zij hield bij haar huis veel dieren en bestudeerde ze. Zij schilderde veel dieren. De natuur gaf zij weer zoals ze hem waarnam.
Daubigny en Courbet · 2777 dagen geleden by Ad van den Ende
Charles François Daubigny 1817 – 1878
Dorp aan de rivier, zonsondergang
Het dorp Gloton 1857
Vincent van Gogh was een groot bewonderaar van Daubigny.
Gustave Courbet 1819 – 1877
Hij was een groot kunstenaar. Hij zag het als de taak van de kunstenaar om sociale misstanden aan de kaak te stellen.
Hij bereidde de weg voor de impressionisten voor. Hij was voor velen een bron van inspiratie.
“ “:
“ “:
Corot en Daumier · 2778 dagen geleden by Ad van den Ende
Corot was een van de grootste landschapsschilders van de 19e eeuw. Zijn landschappen zijn intiem, poétisch en helder. Hij werd bijzonder bewonderd door Pissarro, Monet en Renoir.
De kathedraal van Chartres 1830
Het lijkt of er contact is tussen de kerktorens en de wolken.
Moulin de la Galette 1840
Herinnering aan Mortefontaine 1864
Molen te Saint-Nicolas-les-Arras 1874
Honoré Daumier 1808 – 1879
Hij concentreert zich op de meest armzalige plaatsen met eenvoudige mensen in de hoofdrol.
Zijn werk was beroemd vanwege de sociale kritiek die hij uitte.
De wasvrouw
1863
Drama 1859
De vrouw wordt beschuldigd van de dood van de man op de grond.
De wagon derde klasse 1863-65
Het oproer ca 1860
De drinkers ca 1861
Millet (1814 - 1875) · 2780 dagen geleden by Ad van den Ende
Millet was een boerenzoon. Hij schilderde voornamelijk taferelen uit het boerenleven. Hij beeldt de boeren af zoals ze zijn. De boeren die hij afbeeldt lijken te berusten in hun ellendige manier van leven. Hij was lid van de groep schilders van Barbizon. Hij beïnvloedde Sisley en Vincent van Gogh.
Hij was een van de voornaamste Franse landschapsschilders. Hij was een belangrijke voorloper van de impressionisten.
Het Angelus
Arenleesters
Vincent van Gogh in Den Haag en Drenthe · 2781 dagen geleden by Ad van den Ende
Vincent van Gogh in Den Haag
Duinen
Meisje in het bos
Bos
Schip dicht bij het strand
Een bewolkte lucht
Vincent van Gogh in Drenthe
Boerderij
Twee boerenvrouwen op het veld
